A Chaira tamén con Carvalho Calero

Antón de Guizán.-

Os chairegos estamos de festa este ano coa dedicatoria das letras galegas ao noso paisano Díaz Castro, sabedores de que non será o único que terá esa honra no futuro, xa que a Terra Chá ten a sorte de contar con moitos autores merecedores desa distinción.
Afortunadamente, hai un país que produce escritores e poetas de grande calidade e a Terra Chá suma como calquera outra comarca galega a esa potencialidade literaria sin fin.
E alegres como estamos esre ano, debemos ter a responsabilidade de reclamar xustiza para un autor dos màis importantes defensores da língua, comprometido coa realidade nacional do país e mestre de numerosas xeneracións de escritores hoxe recoñecidos.
Resulta incomprensible que se siga adiando a dedicatoria do Día das Letras Galegas a Don Ricardo Carbahlo Calero e só entendíble desde parámetros esrrictamente políticos.
Que a Real Academia Galega leve anos facendo ouvidos xordos ao que se está a convertir nun clamor despois de diversos mandatos de distinta pelaxe, só se explica desde o temor a resucitar un debate que nonninteresa aos distintos estamentos institucionais e semella que cada ano hai que buscar literatos que leven máis de dez anos mortos con unha única exclusión: Ricardo Carbahlo Calero.
Agora, con un "galeguista" anti nacionalista presidindo a Academia, aposto que Don Ricardo seguirá agardando mentras esta situación de ocultamento deliberado está a facer del unha especie de autor maldito que co tempo lle beneficiará, porque como decía o poema "os mortos que vós matades, gozan de boa saúde".
Non sei si a dependencia económica do estado e da Xunta, condicionan decisións deste tipo, mesmo a persecución ao anterior presidente da RAG, e /ou que o que realmente hai é pavor a un intelectual que desde a súa posición educada, respetuosa, mesmo solemne, foi e sigue a ser, a conciencia lingüística dos apaños e pactos politicos arredor do noso idioma.
En calquera caso, que non se lle adiquen as letras a Carbalho Calero no 2015, non será sorpresa, pero canto máis tarden, máis medrará o interés e o respeto polo profesor ano tras ano, que o saiban os mediocres que nos governan a tódolos niveis...
E os chairegos, orgullosos do noso, temos por riba o orgullo do país, e o amor á Chaira non cega a xustiza para quen a merece dwsde hai tempo e se lle nega sistematicamente.
A chaira está intercomunicada por moitas vías con Ferrolterra e Carbahlo Calero é tamén dos nosos e de tódolos tempos galegos, daquí e do mundo. Xustiza.