Josep-Lluís Carod-Rovira.-
Son dos que se alegran dos resultados obtidos por Xosé Manuel Beiras, á fronte dunha plataforma electoral de forzas de esquerda. Así llo dixen, o domingo á tardiña, cando se comezaron a coñecer os resultados, despois de desexarlle "Sorte e votos. Adiante!", ao empezar a xornada electoral. O que fixo ten un mérito extraordinario, máis aínda se temos en conta a súa idade: 76 anos. Maltratado e menosprezado polo sectarismo e o dogmatismo do aparato do partido ao cal el contribuíra, decisivamente, a encumiar e a converter en forza de goberno, vítima de todo tipo de conspiracións, acabou abandonándoo. E cando algúns xa o daban por morto e enterrado, irrompeu na escena política galega cun éxito notable nas urnas, inesperado para todo o mundo. Este catedrático de economía, formado en París e en Londres e que gusta de tocar o piano na intimidade do fogar, autor do xa emblemático libro "O atraso económico de Galiza" (1972) foi a grande sorpresa das eleccións galegas. Antigo académico da lingua galega, orador vehemente, corredor de fondo, a súa cabeleira branca, como a barba característica, acompañan a imaxe dun home con personalidade, moi culto e ilustrado, que veste con elegancia e bo gusto, a miúdo coroada a testa cun chapeu que reforza o primeiro impacto visual que produce.
El foi a man de morteiro capaz de ligar unha alianza de sensibilidades progresistas diversas, sen perspectivas electorais por separado, e coa forza do seu liderado conduciu a transformación en verdadeira esquerda nacional do seu país. A traxectoria persoal, a coherencia ideolóxica e a valentía política tiveron premio. Non se pode dicir que se arrimara á política a facerse un nome, senón, ben ao contrario, a xogarse o nome que xa tiña. E gañou. Non só pasou por diante ao seu antigo partido en todas as circunscricións e superouno en votos e escanos, senón que en cidades tan emblemáticas de Galiza como A Coruña, Santiago ou Ferrol, a súa lista superou incluso ao mesmo Partido Socialista e plantouse como segunda forza. É obvio que non só levou unha parte importante do seu antigo electorado, o de sempre, senón que tamén fixo unha pesca notable entre un electorado socialista, fatigado da carencia de proxecto nacional e social dos socialistas.
Situado enfronte dun PP que sempre exhibiu un certo aire rexionalista, como querendo ser o partido "da casa" -"galego coma ti", fora o eslogan de Fraga-, de maneira parecida ao PP balear da época de Gabriel Cañellas, Beiras foi o motor e o aglutinador dunhas referencias modestas como siglas, pero que, xuntas, reveláronse como dunha grande potencialidade. A súa presenza nacionaliza o terceiro grupo da cámara galega e pon fóra de toda dúbida a dimensión nacional que ten e que terá este grupo de nove deputados, galeguistas e de esquerda. Xa veremos como evoluciona agora o BNG, onde se gorecen desde centristas até marxistas-leninistas, pero non hai que ser moi perspicaz para ver que o obxectivo de Beiras e os seus non é tanto pasar por diante do BNG, cousa que xa fixeron, senón substituír o Partido Socialista, a medio prazo, como segunda forza do país. E converterse na alternativa imprescindible en toda democracia. Neste caso, nacional e á esquerda. "Sorte e votos nesta viaxe para o futuro, Xosé Manuel!".
Traducción.- Iago Castro
Orixinal en catalán: http://www.naciodigital.cat
0 comentários :
Danos a túa opinión