Fermín Bouza O 17 de Outubro, e no Teatro Principal de Santiago, xentes da cultura e da política, dos sindicatos e de diversa representación, botarán a andar un camiño de plena recuperación do galego, a nosa lingua propia que nos foron subtraendo, limitando, dezmando, debilitando. É un camiño transpolítico, o camiño de todos e de ninguén, o camiño do encontro cara ás grandes maiorías sociais que están ou volverán estar na nosa lingua. Desde o interior dun pesadelo que pretende acabar con ela, entre outros acabamentos, o acto do 17 de Outubro, de contido non partidario, pero político no máis profundo e cívico sentido da palabra, é un punto de inflexión e de arranque. Aí cabe todo o mundo, pero penso agora, sobre todo, os que o un de marzo non foron a votar: eles deben ser a imaxe da nova conciencia colectiva e integradora cara á que camiñamos e na que nos imos atopar todos cara a un proxecto común de dignidade e progreso sen renunciar ao que somos como país, á nosa lingua, ás nosas costas, á nosa integridade básica xeográfica e cultural. Desde esa nova conciencia, haberá que pedir aos partidos políticos unha dose aínda maior de sentido común e de acción necesaria e eficiente ao servizo do país.
0 comentários :
Danos a túa opinión