Antón BaamondeSemella evidente -salvo que Deus ou un xiro do tempo o remedien- que o galego tenderá a empequenecerse, a converterse nunha sorte de patois do castelán, a ter usos sociais cada vez máis restrinxidos e a ser falado por unha porcentaxe de poboación máis minoritaria.
É unha tendencia de fondo que de ningún modo se reduce á política de liquidación do galego actualmente en curso, nin tan sequera á política en xeral. Un pode razoar que o goberno galego realmente nunca puxo en práctica unha política ambiciosa -ou simplemente unha política- de normalización lingüística, ou incidir no pacovazquismo lingüístico que tanto dano fixo ou pode afirmar, con Xosé Manuel Sarille, que tampouco fixeron reais políticas de normalización os concellos de maioría nacionalista… As posibilidades que se ofrecen nesa dirección son múltiples pero, en todo caso, conducen a un punto: a constatar o aparente fracaso da política -tamén da política de oposición ás políticas oficiais- para mudar esa corrente.
Parte do fracaso ten que ver coa propia importancia conferida ao aspecto legal, con evidente desprezo dos procesos sociais. Hai un fracaso na diagnose do fenómeno que se corresponde co fracaso dos medios para evitar que se reproduza.
En particular, formulado como pregunta: como pode evitarse a defección da clase media urbana -a que o é, a que cre selo e a que quere selo- do uso do galego? Responder a este pregunta abriría, polo menos, un sentido do desexable e do factible.
É unha tendencia de fondo que de ningún modo se reduce á política de liquidación do galego actualmente en curso, nin tan sequera á política en xeral. Un pode razoar que o goberno galego realmente nunca puxo en práctica unha política ambiciosa -ou simplemente unha política- de normalización lingüística, ou incidir no pacovazquismo lingüístico que tanto dano fixo ou pode afirmar, con Xosé Manuel Sarille, que tampouco fixeron reais políticas de normalización os concellos de maioría nacionalista… As posibilidades que se ofrecen nesa dirección son múltiples pero, en todo caso, conducen a un punto: a constatar o aparente fracaso da política -tamén da política de oposición ás políticas oficiais- para mudar esa corrente.
Parte do fracaso ten que ver coa propia importancia conferida ao aspecto legal, con evidente desprezo dos procesos sociais. Hai un fracaso na diagnose do fenómeno que se corresponde co fracaso dos medios para evitar que se reproduza.
En particular, formulado como pregunta: como pode evitarse a defección da clase media urbana -a que o é, a que cre selo e a que quere selo- do uso do galego? Responder a este pregunta abriría, polo menos, un sentido do desexable e do factible.
0 comentários :
Danos a túa opinión