Por fin, a auga


Xulio Xiz.-

Cada vez que un determinado estado do tempo se prolonga, acabamos falando do tempo. E se esa prolongación nos parece excesiva, sacamos a relucir argumentos seudocientíficos para acreditar que o tempo está cambiando, que nunca tal pasou antes, que esto do "cambio climático" estámolo notando xa.

Xa que o verán comezou regular cun xullo así así, e agosto foi mal que ben facendo honra ó seu nome, o verdadeiro verán tivémolo entre setembro e a primeira quincena de outubro, agardando pola choiva como auga de maio que agora por fin chegou.

Non sei a certeza científica que ten o tema, pero sempre teño oído - sabedoría dos devanceiros- que os pozos que secaban ao comezo do verán precisaban que viñeran os tronos do outono para reventar de novo. Non sei se o estrondo dos tronos terá que ver con que os illós ou manantiais broten cando o outono nos señorea, ou simplemente depende de que as capas freáticas volvan ter auga abonda procedente das necesarias choivas, o certo é que con trono ou sen el, a choiva fíxose de rogar chegando por fin para que o noso campo volva ser verde, agora que xa era tempo de que os deuses da choiva chorasen sobre nós.

En tempos, organizábanse rogativas para que o ceo deixase caer a choiva, rogativas que non eran máis ca procesións coa imaxe dalgún santo que se considerase abogoso para a caída de auga do ceo. Que á larga funcionaban porque chover acababa por chover nalgún momento.

Rematado o operativo normal dos incendios, parece que por fin se puxo en marcha o "operativo" normal da natureza, para que as cousas vaian volvendo ao seu. Fáltanos comprobar se os illós están abrindo polas boas, coma sempre ocorreu, se imos ter que recurrir ás rogativas por pura tranquilidade de ter feito todo o posible, ou se haberá que acudir a medidas drásticas como a que en tempos se ten utilizado - non sei se para pedir choiva ou para que parara- de botar a imaxe do santo chovedor a un río ou a un pozo, para que acelerase o cambio que se precisaba.

Ben sei que, afortunadamente, por aquí nunca chegamos a tanto.

2 de nov. de 2011

0 comentários :

Danos a túa opinión