con incerto temor e verbo inquedo
e que me diga sen rubor nin medo
que porvir lle depara á casa e xente.
Coñezo o seu pasado. O seu presente.
E ignoro totalmente o seu futuro:
será desgraciado, triste, escuro
ou gozoso, feliz resplandecente?
Todo o que vive múrchase ou devece
vencido polo tempo traizoeiro.
Nós pasamos. A casa permanece.
Non queremos fogar perecedeiro
pois o solar dos Hortas non merece
rematar convertido en pardiñeiro!
(Manuel María, Sonetos á Casa de Hortas)
0 comentários :
Danos a túa opinión