Pedagoga e profesora de ed. musical
De todos é sabido que os seres humanos presentamos unha enorme infrautilización da nosa capacidade cerebral. A pesar de todos os avances científicos e técnicos, aínda os investigadores están lonxe de desvelar a maioría das potencialidades da nosa mente. Pénsese, senón, no recente que é o descubrimento da existencia dunha intelixencia musical que , coma outras capacidades, é preciso desenvolver e potenciar no individuo. A ignorancia deste feito, levou a excluír esta capacidade do eido da educación, a non tela en conta á hora de deseñar os currículo nos diferentes sistemas educativos. Só moi recentemente se considerou a necesidade de desenvolver esta capacidade humana a través da educación, traendo como consecuencia a súa inclusión nos plans de estudio das distintas etapas educativas.
Pero, se a intelixencia musical –como a lingüística, a matemática, a motórica,...- é unha capacidade innata que é preciso potenciar ¿por que nos esquecemos dela? ¿por que a ignoramos?. Nada máis nos decatamos que os nosos fillos aos poucos meses se teñen de pé, axudámoslles a dar os seus primeiros pasos. Tan axiña como comezan a balbucir, pretendemos que digan “papá”, “mamá”, “nené” e sentímonos felices escoitando as súas primeiras verbalizacións, axudándolles a que aprendan a comunicarse coa fala. ¿Por que nos esquecemos, entón, de inculcarlles a música aos nosos fillos?
Os profesionais da educación coñecemos a importancia que ten a educación musical para contribuír ao desenvolvemento integral do neno/a e coidamos que é preciso que esta comece o máis axiña posible, pois, citando a M. SANUY (1) “: por moi cedo que comecemos a inculcar a música nos nenos, sempre será tarde”, explicando esta afirmación cunha coñecida anécdota do pedagogo e compositor húngaro Z.KODALY (2), cando en 1966 el mesmo escribía:“Hai máis ou menos dezaseis anos durante unha conferencia sobre educación musical organizada pola UNESCO preguntóuseme:´¿Cando convén iniciar o estudio da música?´ e respondín: ´Nove meses antes do nacemento´.Se hoxe me volvesen a facer a mesma pregunta, respondería: ´Nove meses antes de nacer a nai´”.
Quen se deteña a reflexionar sobre esta cita, estará a pensar que así como é doado axudarlle aos nosos fillos a camiñar, a aprender a falar, a contar,... non pode selo tanto ensinarlles música, tendo en conta que nós mesmos non temos os coñecementos necesarios, a moi poucos se nos ensinou con sorte uns pequenos rudimentos ¿Como axudar, pois, aos nosos fillos? De seguro non nos decatamos de que non comezamos a ensinarlles a andar someténdoos a unha carreira de fondo, senón colléndoos das mans e pouco a pouco; non lles ensinamos a falar facéndolles escoitar o discurso do método, senón afacéndoos a escoitar como nos comunicamos con eles de xeito que nos entendan; nin lles ensinamos a contar comezando polas unidades de millar, senón polos seus propios dediños e un a un. Do mesmo xeito, hai que introducilos no mundo da música.
Posibelmente esquecemos que non fai moito tempo a música era un feito sempre presente nos nosos fogares: as nosas avoas cantaban mentres lavaban na fonte, fregaban os pratos ou facían as camas. Seguro que os nosos pais e as nosas nais non adormecían sen antes escoitar unha cantiga de arrolar que saía espontaneamente da voz e o corazón conxuntamente. Aínda, se facemos memoria, os que xa temos algúns anos, lembraremos estar algunha vez sentados nos xeonllos do avó mentres nos cantaba retahílas:
“E chucurruchú,
e chucurruchaina,
que o que non come
non ten barrigaina”.
Esta é, sen dúbida, unha das máis fermosas tradicións perdidas no mundo de hoxe e que eu convidaría ás xoves nais e pais a recuperar. Non hai nada tan educativo e ao tempo entrañable como adormentar aos nosos fillos e fillas cunha cantiga de berce. A voz da nai é coñecida polo neno incluso antes de nacer; isto fai que o tranquilice e lle transmita, ademais de afecto, aquela confianza e seguridade que o neno precisa, ao tempo que o afai a escoitar música, que por moi sinxela que sexa, axudará a desenvolver no fillo dende moi cedo a súa intelixencia musical.
¿Decátanse do doado que resulta iniciar aos nenos e nenas na música xa desde bebés? Déixoos con esta reflexión.
(1) SANUY, M. (1994): Aula sonora. Ed. Morata, SL. Madrid.
(2) KODALY, Zoltan (1882-1967), pedagogo e compositor húngaro representante do nacionalismo musical.
Said
Eu creo que ten razón, ós nenos dende moi pequeniños deben ter relación coa música que os rodea.Xa que forma parte da súa vida.