Redacción O maratón é, sen dúbida, unha das probas de atletismo máis populares que existen como demostra o feito de estar incluido xa en 1897 nos primeiros Xogos Olímpicos da era moderna celebrados en Atenas. En moitas cidades do mundo se corre esta proba unha vez ao ano, de xeito organizado e certificado, Boston (que, por certo, é o único onde, para poder participar, é necesario cualificar con certo tempo segundo a túa categoría noutro maratón certificado), Londres, París, Chicago ou Berlín, pódense contar tamén entre os máis afamados. Pero, sen lugar a dúbida, o maratón ao que máis persoas desexan asistir é o Maratón de New York, que se leva correndo desde hai case coarenta anos, en 1970, contando naquel entón co irrisorio número de 55 finalistas e un presuposto en premios de só un milleiro de dólares. Son tantas as solicitudes para participar neste evento, que din que os dorsais para corredores estranxeiros só se poden adquirir a través das axencias autorizadas de cada país.
Como outra proba da súa importancia está o feito de que o número de participantes ten medrado de xeito incrible nos últimos anos. As cifras de máis de 9.000 maratonianos en 1978, 27.000 en 1995 ou 31.786 en 1999 falan por si mesmas. No ano 2000 incluíuse por vez primeira a competencia para a categoría en cadeira de rodas. Ademáis nas últimas convocatorias colaboran 12.000 voluntarios, milleiros de funcionarios púbricos, mentres máis de dous millóns de espectadores abarrotan as rúas e dez millóns máis o siguen a través da televisión en todo mundo. Este ano, facéndolle honra a aquel slogan de “Vivamos como galegos tamén en New York!” (ver canle de vídeos de A Voz de Vilalba), tres galegos correron neste importante evento o pasado 2 de novembro. Quizáis pretendían ir abrindo camiño para a chegada das pulpeiras, dos hórreos a Wall Street, das empanadas, de Supergaiteiro ou do magosto, pulpada e churrascada en Central Park (organizado polo Concello de New York). En fin, que dous ousados destes tres galegos eran, ademáis, chairegos: Antón Montes Hermida (Cinturón negro 7.º DAN e bicampeón de España de taekwondo, á esquerda na imaxe) e David Filgueiras Rama (médico cardiólogo que exerce en New York, cunha luba á dereita na imaxe). Noraboa, xa que logo, aos dous.
Non, si xa nolo tiña dito no seu día Leonard Cohen: “First we take Manhattan...”
0 comentários :
Danos a túa opinión