Redacción A través de 14 artistas que son, ademais, provintes de contextos ben diferenciados (de Barcelona ou Nova York a Varsovia), e os seus traballos (de non máis de seis anos de antigüidade, ningún deles) a mostra suxire unha reflexión sen ataduras hexemónicas, suxestiva e plural con interesantes alternativas. Por elo, da man dos comisarios Xavier Arakistain e Emma Dexter, trázase un discurso expositivo que suma a visión de xénero -seguindo a misión do Centro Cultural Montehermoso Kulturunea de Vitoria, do que o primeiro é director- para profundar sobre outros intersticios da formulación temática inicial chega 'Living Together. Estratexias para a convivencia', que se pode ver até finais de setembro no MARCO de Vigo.
Sobre como somos e como nos organizamos de acordo ao social, que devimos como seres simbólicos, como seres humanos, versa esta exposición temática e colectiva. Sobre a normalización continuamente actualizada da alteridade e do intercambio no grupo, sobre como se establecen estas relacións simbólicas a través da intersubxetividade no teatro do mundo sobre o que vivimos. Sobre as narrativas e as distintas estratexias coas que a nosa propia identidade nos vai definindo de xeito individual e no grupo. Sobre a representación e a performatividade, as ordes que se establecen e os contextos. Unha análise sociolóxica e microsociolóxica, performativa, que se serve da arte contemporánea como obxecto de estudo.
Da multidisciplinareidade das obras, que son pinturas, vídeos, esculturas, instalacións, fotografías, videoinstalacións e traballos noutros soportes; e grazas a unha interesante formulación museográfica, coñecemos as pezas que articulan esta mostra. Como a de Société Réaliste, a través dun arquivo meticulosamente ordenado sobre o control da migración en Europa; o traballo de Paula Trope e a súa visión sobre os nenos e mozos das favelas de Río; as relacións a sociedade de consumo entre a alta costura, o fetichismo mercantil e o activismo político, a partir das esculturas e instalacións de Josephine Meckseper; as pinturas de Lynette Yiadoom-Boakye e como o individuo se interpreta e interpreta ante diferentes contornas; ou o labirinto de códigos, mensaxes e signos que propón Daniel Baker facendo un repaso pola cultura e a historia. Para entendernos e saber entendernos na nosa pluralidade, sempre aberta e múltiple. Holística e antropoloxía contemporáneas.
No fondo, as obras e artistas presentes na mostra propoñen unha reflexión aberta e múltiple, ao tempo que formulan estratexias alternativas para a convivencia. En palabras dos comisarios, "en pleno auxe do individualismo, as pezas mostran como se constitúen grupos e comunidades co fin de progresar e de apoiarse mutuamente. Así mesmo, inciden en como fronte a un contexto xeneralizado de apatía política, a esperanza reside no compromiso e nas accións de tipo 'faino ti mesmo/a'".
Sobre como somos e como nos organizamos de acordo ao social, que devimos como seres simbólicos, como seres humanos, versa esta exposición temática e colectiva. Sobre a normalización continuamente actualizada da alteridade e do intercambio no grupo, sobre como se establecen estas relacións simbólicas a través da intersubxetividade no teatro do mundo sobre o que vivimos. Sobre as narrativas e as distintas estratexias coas que a nosa propia identidade nos vai definindo de xeito individual e no grupo. Sobre a representación e a performatividade, as ordes que se establecen e os contextos. Unha análise sociolóxica e microsociolóxica, performativa, que se serve da arte contemporánea como obxecto de estudo.
Da multidisciplinareidade das obras, que son pinturas, vídeos, esculturas, instalacións, fotografías, videoinstalacións e traballos noutros soportes; e grazas a unha interesante formulación museográfica, coñecemos as pezas que articulan esta mostra. Como a de Société Réaliste, a través dun arquivo meticulosamente ordenado sobre o control da migración en Europa; o traballo de Paula Trope e a súa visión sobre os nenos e mozos das favelas de Río; as relacións a sociedade de consumo entre a alta costura, o fetichismo mercantil e o activismo político, a partir das esculturas e instalacións de Josephine Meckseper; as pinturas de Lynette Yiadoom-Boakye e como o individuo se interpreta e interpreta ante diferentes contornas; ou o labirinto de códigos, mensaxes e signos que propón Daniel Baker facendo un repaso pola cultura e a historia. Para entendernos e saber entendernos na nosa pluralidade, sempre aberta e múltiple. Holística e antropoloxía contemporáneas.
No fondo, as obras e artistas presentes na mostra propoñen unha reflexión aberta e múltiple, ao tempo que formulan estratexias alternativas para a convivencia. En palabras dos comisarios, "en pleno auxe do individualismo, as pezas mostran como se constitúen grupos e comunidades co fin de progresar e de apoiarse mutuamente. Así mesmo, inciden en como fronte a un contexto xeneralizado de apatía política, a esperanza reside no compromiso e nas accións de tipo 'faino ti mesmo/a'".
0 comentários :
Danos a túa opinión