O prestixio do ensino públicoAntonio Cendán Fraga
Cando as vacas fracas da crise están a afectar a todos os sectores da sociedade galega, dende a Consellería de Educación vénse de cometer un dos moitos despropósitos dende que Xesús Vázquez se fixera cargo deste departamento. Este que debe velar pola formación de dos máis novos, especialmente daqueles que non naceron tan privilexiados coma outros, adícase a favorecer ao ensino privado, aumentando as axudas e subvencións que perciben os herdados por natureza social.
Pero, por se fose pouco, alguén relacionado co actual titular de Educación non ten recato en denigrar ao ensino público e tamén a todos os profesionais que nel exercen unha honrosa labor. Ademais, cabe lembrar que no ámbito da educación privada están os mellores educadores, avaliados por baremos da Consellería e tamén, na meirande parte dos casos, por unha oposición que os habilita para exercer a docencia. Coidamos que é evidente que o señor que cometeu ese grave erro debería, no mellor dos casos, pedir desculpas.
En anos nos que toca apertar o cinto, a educación privada non pode ser un obxectivo prioritario do erario público. Ao contrario, é precisamente a este sector ao que hai que cortarlle parte das axudas que percibe e estimulalo a autofinanciación, xa que é o PP un dos partidos que máis promove a iniciativa privada. Calquera medida que non pase pola regulamentación estrita dos cartos que percibe o ensino privado é nociva para o sistema en si.
Do ensino público, o máis deprimido tradicionalmente, foi de onde saíu unha gran parte da celebridade galega actual. Aí está senón o que fora presidente da Xunta de Galicia Manuel Fraga, que sempre presume de que asistira ao ensino público ao longo de toda a súa dilatada traxectoria académica.
Sen embargo, e polo sorprendente que puidera parecer, os desatinos do equipo de Xesús Vázquez non parecen ser novidosos para ninguén. Á xa tan cacarexada desfeita lingüística, engadíronse outros turbios asuntos coma o impagamento dos comedores escolares ou algo tan grave coma deixar sen ESO a varios concellos, mentres se seguen a satisfacer os caprichos da elite social galega.
A diferenza do que está a suceder, e do que pasou ao longo de varias décadas, o ensino público, ao que asisten os máis desprotexidos tanto económica coma socialmente, debe ser reforzado. É aí onde se debe destinar a maior parte do orzamento educativo, facendo un esforzo para que a súa calidade, que non é tan baixa coma nos queren facer crer, vaia en aumento e para que non se perda nin un só cerebro na Galicia do século XXI.
Pero, por se fose pouco, alguén relacionado co actual titular de Educación non ten recato en denigrar ao ensino público e tamén a todos os profesionais que nel exercen unha honrosa labor. Ademais, cabe lembrar que no ámbito da educación privada están os mellores educadores, avaliados por baremos da Consellería e tamén, na meirande parte dos casos, por unha oposición que os habilita para exercer a docencia. Coidamos que é evidente que o señor que cometeu ese grave erro debería, no mellor dos casos, pedir desculpas.
En anos nos que toca apertar o cinto, a educación privada non pode ser un obxectivo prioritario do erario público. Ao contrario, é precisamente a este sector ao que hai que cortarlle parte das axudas que percibe e estimulalo a autofinanciación, xa que é o PP un dos partidos que máis promove a iniciativa privada. Calquera medida que non pase pola regulamentación estrita dos cartos que percibe o ensino privado é nociva para o sistema en si.
Do ensino público, o máis deprimido tradicionalmente, foi de onde saíu unha gran parte da celebridade galega actual. Aí está senón o que fora presidente da Xunta de Galicia Manuel Fraga, que sempre presume de que asistira ao ensino público ao longo de toda a súa dilatada traxectoria académica.
Sen embargo, e polo sorprendente que puidera parecer, os desatinos do equipo de Xesús Vázquez non parecen ser novidosos para ninguén. Á xa tan cacarexada desfeita lingüística, engadíronse outros turbios asuntos coma o impagamento dos comedores escolares ou algo tan grave coma deixar sen ESO a varios concellos, mentres se seguen a satisfacer os caprichos da elite social galega.
A diferenza do que está a suceder, e do que pasou ao longo de varias décadas, o ensino público, ao que asisten os máis desprotexidos tanto económica coma socialmente, debe ser reforzado. É aí onde se debe destinar a maior parte do orzamento educativo, facendo un esforzo para que a súa calidade, que non é tan baixa coma nos queren facer crer, vaia en aumento e para que non se perda nin un só cerebro na Galicia do século XXI.
0 comentários :
Danos a túa opinión