Moncho Paz.-
Mentres crece a cotización de Chile tras o espectacular rescate dos mineiros de San José, non se pode dicir o mesmo do Estado español, onde a reputación e a súa imaxe de marca internacional perde enteiros cada día que pasa. O pesimismo reinante na economía e o lento camiño da recuperación fan que se instaure na cidadanía un sentimento de negatividade; isto é cada vez máis patente en escenas cotiás e semella o ritmo de fado que viviron os nosos veciños portugueses tras o cambio ao euro.
As previsións actuais auguran que a economía seguirá estancada nos vindeiros meses e non se aprecian síntomas que indiquen unha saída da crise a medio prazo. No entanto, seguimos coas anécdotas políticas, como a teima do candidato popular á alcaldía de A Coruña en recuperar o “L” para o topónimo da cidade herculina, nun delicado momento no que a economía española está a debuxar precisamente un crecimento en forma de "L" (contracción do PIB e incremento do paro) e cunha data incerta de saída da recesión, segundo o FMI. Iso é o que debería preocuparlle ao señor Negreira.
Con “L” de lamentable pódese calificar a súa actitude populista, orientada a conseguir votos pola vía fácil, con mensaxes simples e discursos maniqueos. Como lamentable tamén foi o comportamento de grupos minoritarios de extrema dereita, que durante o pasado 12 de outubro dedicáronse a torpedear o acto oficial en Madrid, sen amosar ningún respecto polo protocolo. E igualmente lamentables as palabras de Esperanza Aguirre, cando apela á liberdade de expresión para xustificar a quen asiste ao desfile do 12-O con plantexamentos parecidos aos do 20-N.
Non consiste en conseguir o poder a calquera prezo, atendendo unicamente ao que marcan as enquisas e coa estratexia do desgaste permanente; ese xeito de proceder non vai coa maior parte da sociedade. Unha “leal oposición”, se fixera un exercicio de responsabilidade, debería plantexar xa un borrador de programa alternativo, aportando solucións. E non emular aos activistas do Tea Party, cun discurso tan valeiro de contido como aquel de “recuperar América para os americanos”, que dalgunha maneira xa se percibe no ambiente co manifesto rancio de “Recristianizar España”. Atemporal e lamentable.
Mentres crece a cotización de Chile tras o espectacular rescate dos mineiros de San José, non se pode dicir o mesmo do Estado español, onde a reputación e a súa imaxe de marca internacional perde enteiros cada día que pasa. O pesimismo reinante na economía e o lento camiño da recuperación fan que se instaure na cidadanía un sentimento de negatividade; isto é cada vez máis patente en escenas cotiás e semella o ritmo de fado que viviron os nosos veciños portugueses tras o cambio ao euro.
As previsións actuais auguran que a economía seguirá estancada nos vindeiros meses e non se aprecian síntomas que indiquen unha saída da crise a medio prazo. No entanto, seguimos coas anécdotas políticas, como a teima do candidato popular á alcaldía de A Coruña en recuperar o “L” para o topónimo da cidade herculina, nun delicado momento no que a economía española está a debuxar precisamente un crecimento en forma de "L" (contracción do PIB e incremento do paro) e cunha data incerta de saída da recesión, segundo o FMI. Iso é o que debería preocuparlle ao señor Negreira.
Con “L” de lamentable pódese calificar a súa actitude populista, orientada a conseguir votos pola vía fácil, con mensaxes simples e discursos maniqueos. Como lamentable tamén foi o comportamento de grupos minoritarios de extrema dereita, que durante o pasado 12 de outubro dedicáronse a torpedear o acto oficial en Madrid, sen amosar ningún respecto polo protocolo. E igualmente lamentables as palabras de Esperanza Aguirre, cando apela á liberdade de expresión para xustificar a quen asiste ao desfile do 12-O con plantexamentos parecidos aos do 20-N.
Non consiste en conseguir o poder a calquera prezo, atendendo unicamente ao que marcan as enquisas e coa estratexia do desgaste permanente; ese xeito de proceder non vai coa maior parte da sociedade. Unha “leal oposición”, se fixera un exercicio de responsabilidade, debería plantexar xa un borrador de programa alternativo, aportando solucións. E non emular aos activistas do Tea Party, cun discurso tan valeiro de contido como aquel de “recuperar América para os americanos”, que dalgunha maneira xa se percibe no ambiente co manifesto rancio de “Recristianizar España”. Atemporal e lamentable.
0 comentários :
Danos a túa opinión