A mostra, titulada Leccións de cousas, presentada no CGAC ata o 16 de outubro, divídese en dous apartados distintos: por unha banda, preséntase no auditorio unha escolma dos últimos trinta anos das intervencións máis relevantes deste autor no universo audiovisual, con pezas tan carismáticas como Salvamento e socorrismo (1985) ou Ringo rango (1992); por outra, no que constitúe o núcleo duro da exposición, un conxunto de oito obras inéditas en que a imaxe, a palabra e a performance se entrecruzan para afirmaren un territorio neodadaísta onde a irrisión e mais unha especie de saudade existencial se mesturan produtivamente.
A palabra, mínimo denominador común e refuxio último da práctica artística de Reixa, é determinante no contexto das instalacións que agora se presentan. Se en A solución Bukowski, Cicatriz-barullo e Aleluiapedia a performatividade lingüística se verte nunha secuencia de imaxes que lle serve de soporte matricial, nas restantes instalacións a imaxe apunta claramente a unha narratividade igualmente lingüística. Todas comparten a mesma visión dun presente erixido a partir de contradicións vitais, a partir dunha sociedade que toma o absurdo como ben común na construción identitaria e social.
Folleto da exposición
0 comentários :
Danos a túa opinión