MariñaLois Celeiro.- De Reigosa ao Santísimo Sacramento e de aquí á Complutense madrileña. O bacharelato con notas brillantes e a carreira de xornalismo con “beca salario”, con amizades da escola duradeiras, co teu Morgan de Cirio e de Pol toda a vida, co irmán, a cuñada, as sobriñas e o sobriño, con Isabel da túa alma, con todos, Mariña Folgueira Portela fuches e seguirás sendo sempre, Mariña.
A historia fixo que, a partir de mediados do s. XIX, o concello de Vián pasara a ser A Pastoriza, un anaco da chaira luguesa, que se converte, na segunda metade do século pasado, na patria enteira da compañeira e amiga Mariña. En Reigosa naceu e a partir do día de hoxe afianzase na memoria colectiva, deixándolles saber aos ventos que zoan que a vida non é máis que unha fonda e breve meditación sobre a morte. Esa, ¡ maldita morte!, ¡malaia o demo!.
Severo Ochoa aseguraba que non sabía por que nin para que existía a vida. Quen sabe?. Mentres exista a memoria, seguiremos gozando da túa compaña, Mariña. Aguantaremos e, se é preciso, sublevarémonos con forza, con toda a forza necesaria, contra aquilo e aqueles que queiran turbala. E, ti seguirás a regalar cada domingo, verduras, legumes e hortalizas do horto de tras da casa, ovos da casa, pan da casa, filloas da casa e, para todos -igual que sempre- de todo o que tes na túa casa.
Seguiras, querida amiga, lendo a Andrea Camilleri e interesándote polo seu personaxe Salvo Montalbano, pero por favor, tómao de vagariño. Hai tempo para todo, incluso para pensar e para ver que non somos nada, nada de nada ou, como di Eduardo Galeano, “somos o que facemos para cambiar o que somos”.
Díchelle personalidade ao Parlamento do Hórreo, fixécheste querer na radio, tiñas talento, sabedoría e maña para ser unha extraordinaria profesional e fúchela. Fixécheste querer por onde andabas, tiñas bonhomía, sinxeleza, carácter, seriedade e valentía. Tiñas xenio para entrar no círculo da boa xente, nese club que aínda se pode ampliar, e agora a modiño vaste para sempre a Reigosa, onde nos queda o camiño das túas pegadas.
Unha aperta, querida Mariña, bo día e ata pronto. Dálle outra aperta a Morgan.
0 comentários :
Danos a túa opinión