Ser chairego, unha honra

Antón de Guizán.-

Levo pensado máis dunha vez que a Chaira marca máis aló de ter nascido nela, e teño visto mostras, tanto en famosos como en anónimos. Unha coñecida pola trascendencia pública de quen presume de tal é a de Manu Chao, que non naceu na Chaira pero sí o fixo seumpai e antepasados, e presume de chairego por onde se atope.

Hai máis, moitos máis, cada un no seu ámbito, por modesto que sexa que sinten o orgullo e a querencia pola súa terra e a trasmiten aos seus. Porque a Terra Chá enche e engancha como encheu e enganchou aos poetas, a Manuel María ao que inspirou e a Díaz Castro que estando fora, nunca se foi.

Así, aínda puiden comprobar en Moeche comomoutro chairego nado en Ferrol, sigue a ser chairego e exercendo alí onde se atope, Man Castro, Germàn Castro Tomé, presidente do Clube de Prensa de Ferrol e xornalista que foi do Diario de Ferrol, La Voz de Galicia e outros medios e que procede dos Vilares, concretamente dos Manchás e que tenmparentesco directo co poeta Díaz Castro.

Man, ferrolán de nacemento e convicción, comparte orgullo de nacemento e procedencia alí donde se atopa e da exemplo. Un home bó e xeneroso, un chairego exemplar sin ter nacido nin residido na Chaira.

Sempre penso na màgoa de que esa querencia polo propio lugar, non se teña estendido ao País, Galiza, da mesma maneira. De ser así, non dubido que a nosa autoestima como galegos nos tería elevado a máis altas cotas de progreso. Precisamos moitos Manu Chao, Man Castro e numerosos chairegos de dentro e de fora, que ademáis de chairegos, exerzamos de galegos, sumando forzas co mesmo sentimento de galegos de outras comarcas do país co máis próximo e tamén co conxunto, Galiza.Non esquezamos que A Chaira é fundamentalmente, galega.