Iago Castro
Para tranquilidade duns e máis doutros, non quero entrar na vella polémica do celtismo na Galiza. Para min o tema é coma o das meigas, que habelas hainas. Parece fora de dúbida que existen vencellos históricos entre as nacións fisterrás europeas, máis alá de que nazan dunha cultura común ou non. Probábelmente, os intercambios comerciais, a navegación marítima entre estas terras da fin do mundo, sexa a orixe de moitos elementos culturais compartidos.
Sen ir máis lonxe, a mitoloxía irlandesa recollida na compilación denominada Lebor Gabála Érenn, do século XI, atribúe a fundación da súa identidade nacional aos netos de Breogán, rei de Galiza. Esta é a única alusión existente sobre o noso propio mito nacional, elevado ao cume do olimpo galego polos historiadores románticos do século XIX e, definitivamente, polo vate Pondal, que o coou para sempre xamáis no noso himno.
Así pois, de chegar a cuallar aquela proposta definitoria de Nazón de Breogán para o noso nonnato Terceiro Estatuto, os culpábeis serían aqueles monxes irlandeses que hai un milenio fantaseaban, quen sabe con que base, sobre a nosa historia común.
Isto demostra que, se non compartimos antepasados, cando menos non fomos alleos os uns aos outros ao longo de milenios.
Toda esta parrafada ven a conto porque o departamento postal da Illa de Mann, un pequeno estado soberano situado entre as costas de Escocia e Irlanda e que comparte soberana co Reino Unido, ademais de terlle cedida ao goberno da súa graciosa maxestade a representación internacional e a defensa, acaba de sacar unha emisión de estampas postais conmemorativas do Festival Interceltico de Lorient que representan ás chamadas "nacións célticas". Son oito estampas que recollen as bandeiras de Cornualla, Mann, Escocia, Bretaña, Eire, Asturias, Gales e Galiza, e cuxos valores faciais van dende os 20 peniques a 1,13 libras. Por certo que o noso selo é o máis caro, e leva impresa a frase unha terra, un pobo e unha fala, convertida en icona do noso país polo grupo Saraibas, co LP do mesmo nome en 1980, lembran?
Unha flor, un amor, unha alborada,
unha fonte, un río, unha praia,
unha estrela, un camiño, unha alma,
unha terra, un pobo e unha fala...
Se hai algún filatélico na sala, esta é a páxina do servizo postal manés, onde se poden mercar as estampas.
Sen ir máis lonxe, a mitoloxía irlandesa recollida na compilación denominada Lebor Gabála Érenn, do século XI, atribúe a fundación da súa identidade nacional aos netos de Breogán, rei de Galiza. Esta é a única alusión existente sobre o noso propio mito nacional, elevado ao cume do olimpo galego polos historiadores románticos do século XIX e, definitivamente, polo vate Pondal, que o coou para sempre xamáis no noso himno.
Así pois, de chegar a cuallar aquela proposta definitoria de Nazón de Breogán para o noso nonnato Terceiro Estatuto, os culpábeis serían aqueles monxes irlandeses que hai un milenio fantaseaban, quen sabe con que base, sobre a nosa historia común.
Isto demostra que, se non compartimos antepasados, cando menos non fomos alleos os uns aos outros ao longo de milenios.
Toda esta parrafada ven a conto porque o departamento postal da Illa de Mann, un pequeno estado soberano situado entre as costas de Escocia e Irlanda e que comparte soberana co Reino Unido, ademais de terlle cedida ao goberno da súa graciosa maxestade a representación internacional e a defensa, acaba de sacar unha emisión de estampas postais conmemorativas do Festival Interceltico de Lorient que representan ás chamadas "nacións célticas". Son oito estampas que recollen as bandeiras de Cornualla, Mann, Escocia, Bretaña, Eire, Asturias, Gales e Galiza, e cuxos valores faciais van dende os 20 peniques a 1,13 libras. Por certo que o noso selo é o máis caro, e leva impresa a frase unha terra, un pobo e unha fala, convertida en icona do noso país polo grupo Saraibas, co LP do mesmo nome en 1980, lembran?
Unha flor, un amor, unha alborada,
unha fonte, un río, unha praia,
unha estrela, un camiño, unha alma,
unha terra, un pobo e unha fala...
Se hai algún filatélico na sala, esta é a páxina do servizo postal manés, onde se poden mercar as estampas.
Said
O de un pobo, unha terra e unha fala, foi anterior á canción de Saraibas. Xa no ano 1977 fixera unhas pegatinas o Partido Socialista Galego (PSG) de Beiras con ese texto.