Fermín BouzaGalicia pode contar co seu academia da lingua (RAG) para engadir unha voz máis, e moi cualificada, á loita contra a xenofobia antigalega metida entre nós, sobre todo en (e tras) o franquismo, que pretende nin máis nin menos que separar aos nosos rapaces da súa lingua propia e consolidar así un proceso en gran parte inducido desde tempos afastados e recentes para terminar co noso país sen demasiado escándalo. E a RAG faino (como todos os que por iso loitan), e como ben nos lembra Manolo Rivas (El País, 9-IX-2009), por: "It is in truth not for glory, nor riches, nor honours that we are fighting, but for freedom". Pola liberdade.
Estamos nun momento desa especie crave, e recibimos aquí tamén, financiados polo PP, aos grupos que non están polo labor de recuperar nada, e si de impoñernos, como desde fai centos de anos, a lingua chamada común, lingua que coñecemos, respectamos e falamos (nós si a falamos, o que non ocorre en boa parte destes personaxes autochamados "bilingües" co galego). Pola nosa lingua moita xente foi castigada e reprimida, por intentar defender a nosa cultura e o noso país. Ninguén foi xulgado polos seus crimes. Quizá foi esa impunidade o que deu forza a estes negacionistas da nosa existencia como lingua, nación e cultura. Esa impunidade, única en Europa, xerou unha mentalidade que, de feito, é enormemente agresiva connosco, traballa por evitar a recuperación lingüística, e apóiase en lamentables sofismas sobre a mesma liberdade que negaron sempre a todos os demais. Eles e os seus. Son os que sempre foron e farán o que sempre fixeron. Se lles deixamos.
Estamos nun momento desa especie crave, e recibimos aquí tamén, financiados polo PP, aos grupos que non están polo labor de recuperar nada, e si de impoñernos, como desde fai centos de anos, a lingua chamada común, lingua que coñecemos, respectamos e falamos (nós si a falamos, o que non ocorre en boa parte destes personaxes autochamados "bilingües" co galego). Pola nosa lingua moita xente foi castigada e reprimida, por intentar defender a nosa cultura e o noso país. Ninguén foi xulgado polos seus crimes. Quizá foi esa impunidade o que deu forza a estes negacionistas da nosa existencia como lingua, nación e cultura. Esa impunidade, única en Europa, xerou unha mentalidade que, de feito, é enormemente agresiva connosco, traballa por evitar a recuperación lingüística, e apóiase en lamentables sofismas sobre a mesma liberdade que negaron sempre a todos os demais. Eles e os seus. Son os que sempre foron e farán o que sempre fixeron. Se lles deixamos.
0 comentários :
Danos a túa opinión