Antón Baamonde
Estamos diante dunha crise da democracia? Non o creo, se un toma como referencia Galicia. Ao contrario, nestes momentos hai máis pluralidade, máis dinamismo social, máis debate político do que era o caso antes da experiencia do bipartito.
En Galicia o PP non posúe hoxe o control do territorio social, o poder -aí están os grandes e medianos concellos e dúas deputacións- está máis repartido e a opinión pública ten ao seu dispor medios de comunicación un chisco -ai, só un chisco¡- máis diversos.
Outra cousa é o que iso signifique: os medios de comunicación é obvio que están intentando ser punta de lanza de lobbys locais, nunha estratexia que, dende logo, ten pouco que ver co deseño racional e eficiente de políticas nas súas urbes. Pero é certo que están claras as dificultades da Xunta para marcar un criterio sen verse abocada a negociar con eses grupos de presión.
Por outro lado, Losada ou Caballero non son para lanzar cohetes, como revelan os seus últimos movementos tácticos. E que imos dicir dun BNG coa súa tendencia a culpar ao entorno dos erros que comete tan soberanamente... (véxase a interesante entrevista con González Mariñas no Xornal).
A confusión é enorme, no entanto, dende que a lea das caixas enguedellou un primeiro ano da oposición. Antes ela poidera, gracias ao movemento pro-galego, saír moi rapidamente do seu letargo e depresión.
Na miña opinión esa lea non debera terse producido -prexudica os intereses de Galicia e favorece ao PP desmontando a incipiente polarización- pero non cabe dúbida de que mostra a incapacidade de Feijóo de marcar o paso e evidencia -como foi o caso co financiamento autónomico- que ter un goberno central enfronte crea grandes dificultades. No actual combate PP-PSOE non se admiten feridos: só mortos. A actual lea das caixas está teledirixida, como é obvio, por Pepe Blanco.
Esa confusión crea interrogantes para o futuro que veremos como se despexan, pero o ano que pasou dende a toma do poder por Feijóo non foi bo para o PP e atrévome a suxerir que, no caso de que puidese descontarse a baixa do PSOE por motivos ligados á crise, o bipartito podería gañar con certa facilidade as eleccións do ano 2013.
A condición mínima: crear dinámicas de polarización, non entorpecerse BNG e PSdeG, non retornar dende a oposición a aquelo que lles fixo perder votantes no goberno.
E, de poder ser, ter políticas racionais, non de pura contestación. Gustaríanos saber que farían se chegaran ao poder outra vez coa política lingüística, coa eólica e, en xeral coa medioambiental, coa do territorio, coa relación cos medios. En definitiva: sería bo que asinasen un contrato cos seus electores especificando o seu programa. Ademais, sería bo que cambiasen o farruco estilo de goberno que tanto lles perxudicou.
Isto non é ignorar a forza do PP nos medios, entre o empresariado, etc. Calquera que teña anos -e eu xa os teño- sabe que iso é así: por tanto, non é eximente de nada: calquera que chegue ao goberno ten que saber e estar preparado para iso. Si no sabes torear pa que te metes.
Para acabar. Outra cousa é a nivel macro. Aí si que é posible falar de crise da democracia. A recente tormenta económica mostrou ás claras que foron os mercados os que crearon a crise, que foron os gobernos os que, de momento, a intentan capear, e que os mercados teñen capacidade para facerlle chantaxe aos tales gobernos.
Ningunha política progresista está saíndo da crise: ao contrario móstrase con máis crueldade o cinismo e a desvergoña dos mercados, e a falta de horizonte da esquerda en calquera parte do mundo. O que houbo foi keynesiasmo de dereita: usar aos estados para sanear as contas privadas.
En Galicia o PP non posúe hoxe o control do territorio social, o poder -aí están os grandes e medianos concellos e dúas deputacións- está máis repartido e a opinión pública ten ao seu dispor medios de comunicación un chisco -ai, só un chisco¡- máis diversos.
Outra cousa é o que iso signifique: os medios de comunicación é obvio que están intentando ser punta de lanza de lobbys locais, nunha estratexia que, dende logo, ten pouco que ver co deseño racional e eficiente de políticas nas súas urbes. Pero é certo que están claras as dificultades da Xunta para marcar un criterio sen verse abocada a negociar con eses grupos de presión.
Por outro lado, Losada ou Caballero non son para lanzar cohetes, como revelan os seus últimos movementos tácticos. E que imos dicir dun BNG coa súa tendencia a culpar ao entorno dos erros que comete tan soberanamente... (véxase a interesante entrevista con González Mariñas no Xornal).
A confusión é enorme, no entanto, dende que a lea das caixas enguedellou un primeiro ano da oposición. Antes ela poidera, gracias ao movemento pro-galego, saír moi rapidamente do seu letargo e depresión.
Na miña opinión esa lea non debera terse producido -prexudica os intereses de Galicia e favorece ao PP desmontando a incipiente polarización- pero non cabe dúbida de que mostra a incapacidade de Feijóo de marcar o paso e evidencia -como foi o caso co financiamento autónomico- que ter un goberno central enfronte crea grandes dificultades. No actual combate PP-PSOE non se admiten feridos: só mortos. A actual lea das caixas está teledirixida, como é obvio, por Pepe Blanco.
Esa confusión crea interrogantes para o futuro que veremos como se despexan, pero o ano que pasou dende a toma do poder por Feijóo non foi bo para o PP e atrévome a suxerir que, no caso de que puidese descontarse a baixa do PSOE por motivos ligados á crise, o bipartito podería gañar con certa facilidade as eleccións do ano 2013.
A condición mínima: crear dinámicas de polarización, non entorpecerse BNG e PSdeG, non retornar dende a oposición a aquelo que lles fixo perder votantes no goberno.
E, de poder ser, ter políticas racionais, non de pura contestación. Gustaríanos saber que farían se chegaran ao poder outra vez coa política lingüística, coa eólica e, en xeral coa medioambiental, coa do territorio, coa relación cos medios. En definitiva: sería bo que asinasen un contrato cos seus electores especificando o seu programa. Ademais, sería bo que cambiasen o farruco estilo de goberno que tanto lles perxudicou.
Isto non é ignorar a forza do PP nos medios, entre o empresariado, etc. Calquera que teña anos -e eu xa os teño- sabe que iso é así: por tanto, non é eximente de nada: calquera que chegue ao goberno ten que saber e estar preparado para iso. Si no sabes torear pa que te metes.
Para acabar. Outra cousa é a nivel macro. Aí si que é posible falar de crise da democracia. A recente tormenta económica mostrou ás claras que foron os mercados os que crearon a crise, que foron os gobernos os que, de momento, a intentan capear, e que os mercados teñen capacidade para facerlle chantaxe aos tales gobernos.
Ningunha política progresista está saíndo da crise: ao contrario móstrase con máis crueldade o cinismo e a desvergoña dos mercados, e a falta de horizonte da esquerda en calquera parte do mundo. O que houbo foi keynesiasmo de dereita: usar aos estados para sanear as contas privadas.
0 comentários :
Danos a túa opinión