Erario público e moralidade Antonio Cendán Fraga
Se por algo se debe caracterizar o erario público é pola súa máxima respectabilidade e inviolabilidade. Nunha sinxela palabra, é sagrado. Pero polo que se ve algúns dos deputados máis novos do Parlamento galego, caso do popular Antonio Rodríguez Miranda, non parecen darse por enterados e usan o patrimonio de todos os galegos coma se fose propio. Parece ser que a este parlamentario, resúltanlle insuficientes os 4.000 euros de base que cobra por exercer o seu labor no Hórreo.
A súa actitude non só me parece inmoral e antiética senón tamén insultante. Mentres no país hai máis de 200.000 persoas que carecen de emprego, el dedícase a dilapidar cartos que pertencen a todos os seus paisanos, dos cales máis da metade apáñanse para chegar a fin de mes con menos de mil euros, en tanto que moitas familias pagan relixiosamente os seus impostos, entre eles o de sucesións, que o PP prometera retirar definitivamente pero que segue vixente case un ano despois de que Núñez Feijóo accedera á presidencia da Xunta de Galicia.
No entanto, e por desgraza, a actitude de Rodríguez Miranda non é única nin exclusiva. Coido, que ao igual que pasa na Igrexa Católica cos casos de pederastia, o mellor é tapalos. De feito, os dous grandes grupos parlamentarios convalidaron o salario dos cargos públicos, o que supón toda unha herexía política.
Retomando o asunto que nos ocupa, os responsables públicos galegos, independentemente do cargo que ocupen, deberían ter en conta a sacralidade dos seus actos. Unha simple chamada telefónica de tipo privado ou un folio que se malgaste repercuten directamente na economía de 2.800.000 persoas, ás que permanentemente se lles está a dicir, por activa e por pasiva, que hai que apertar o cinto, pero os que primeiro deben facelo non predican precisamente co exemplo.
Malia o pacto ao que chegaron os grupos da Cámara galega, coido que os gastos de todos cantos exercen o seu labor no ámbito público deberían de estar fiscalizados e estritamente controlados, para evitar que se dilapidase en balde un só céntimo procedente das arcas públicas. Pero o que moito nos tememos é que, acostumados como estamos a que o tesouro público non ten fondo, seguirán a darse perennemente casos coma o de Rodríguez Miranda, aínda que os gurús de quenda digan que hai que tapalos.
Despois de descuberto o caso, o deputado do PP manifestou a súa intención de reintegrar os cartos indebidamente. Pero a intención non basta. Debe facelo canto antes. Tamén cabería lembrarlle a este parlamentario que, pola súa xuventude, debera ser un exemplo de moralidade, facéndonos esquecer vellas prácticas. En calquera país civilizado, un caso semellante ao protagonizado por el non se salda só coa devolución do que non lle pertencía senón que debería ter que dimitir, antes de que fose fulminado.
A súa actitude non só me parece inmoral e antiética senón tamén insultante. Mentres no país hai máis de 200.000 persoas que carecen de emprego, el dedícase a dilapidar cartos que pertencen a todos os seus paisanos, dos cales máis da metade apáñanse para chegar a fin de mes con menos de mil euros, en tanto que moitas familias pagan relixiosamente os seus impostos, entre eles o de sucesións, que o PP prometera retirar definitivamente pero que segue vixente case un ano despois de que Núñez Feijóo accedera á presidencia da Xunta de Galicia.
No entanto, e por desgraza, a actitude de Rodríguez Miranda non é única nin exclusiva. Coido, que ao igual que pasa na Igrexa Católica cos casos de pederastia, o mellor é tapalos. De feito, os dous grandes grupos parlamentarios convalidaron o salario dos cargos públicos, o que supón toda unha herexía política.
Retomando o asunto que nos ocupa, os responsables públicos galegos, independentemente do cargo que ocupen, deberían ter en conta a sacralidade dos seus actos. Unha simple chamada telefónica de tipo privado ou un folio que se malgaste repercuten directamente na economía de 2.800.000 persoas, ás que permanentemente se lles está a dicir, por activa e por pasiva, que hai que apertar o cinto, pero os que primeiro deben facelo non predican precisamente co exemplo.
Malia o pacto ao que chegaron os grupos da Cámara galega, coido que os gastos de todos cantos exercen o seu labor no ámbito público deberían de estar fiscalizados e estritamente controlados, para evitar que se dilapidase en balde un só céntimo procedente das arcas públicas. Pero o que moito nos tememos é que, acostumados como estamos a que o tesouro público non ten fondo, seguirán a darse perennemente casos coma o de Rodríguez Miranda, aínda que os gurús de quenda digan que hai que tapalos.
Despois de descuberto o caso, o deputado do PP manifestou a súa intención de reintegrar os cartos indebidamente. Pero a intención non basta. Debe facelo canto antes. Tamén cabería lembrarlle a este parlamentario que, pola súa xuventude, debera ser un exemplo de moralidade, facéndonos esquecer vellas prácticas. En calquera país civilizado, un caso semellante ao protagonizado por el non se salda só coa devolución do que non lle pertencía senón que debería ter que dimitir, antes de que fose fulminado.
0 comentários :
Danos a túa opinión