Un debate insulso
Antonio Cendán Fraga
Os vellos comentaristas deportivos definían os partidos de fútbol que eran malos de solemnidade coma insulsos e faltos de respectabilidade para o público. Algo semellante lle vén de ocorrer ao último debate sobre o estado da Autonomía. Consumíronse inutilmente dous días nos que faltaron propostas concretas e lles sobraron florituras e brindes ao sol, algo do que imos sobrados os galegos.
Un dos asuntos que máis me sorprendeu por parte do titular da Xunta foi a proposta de rexuvenecer o país. Esta proposta ese cadra máis vella que o autogoberno galego. O debate demográfico iniciouse nos anos oitenta, pero para desgraza nosa non se tomou en serio. Logo retomouno Fraga Iribarne unha década despois, pero dun xeito que se podería cualificar de trivial pola forma en que o propuxo. Cando se estivo tantos anos no poder e non resolver o principal problema que lle afecta ao país galego denota cando menos unha certa falta de sensibilidade por parte dos que agora teñen de novo o temón do poder, cando eles non son os que predican precisamente co exemplo.
Desgrazadamente, a batalla da demografía perdeuse hai xa moitos anos e agora e case imposible facerlle fronte. O Goberno galego volveu dar de novo unha apatía xeneralizada nos asuntos que directamente lle afectan a Galicia. O peor de todo é a falta de compromiso e a inseguridade que está a amosar tanto a Xunta coma os seus membros.
Nun ano de poder nótase a ausencia total de proxectos serios. Aí están asuntos coma a Lei de Caixas na que o partido que sustenta o Goberno galego se instalou na indefinición, malia contar con apoio case consensuado do Parlamento galego. Están máis pendentes do que diga Madrid ou do que deixe de dicir. A imaxe que se está a transmitir con estes asuntos de cara ao propio país é pobre. Galicia non é ese país idealizado que tan só está na mente do seu presidente. Pola contra, é unha terra duramente afectada pola crise económica, aínda que ninguén lle nega que é un fenómeno global, pero no que un Goberno autónomo tería algo que dicir e tamén que actuar. Notouse a ausencia dunha idea clara sobre o que está a pasar no tecido social galego, o que segue a ser moi alleo para os actuais dirixentes do país. Un debate non deixa de ser iso, pero dende logo era o máis importante do ano. Pero unha vez que vimos cales foron os seus eixos, non é de estrañar que unha gran maioría dos galegos miren con indiferenza a súa clase gobernante, que vive illada nunha gurgulla mentres a cidadanía toma un camiño distinto coma non podía ser doutro xeito.
Un dos asuntos que máis me sorprendeu por parte do titular da Xunta foi a proposta de rexuvenecer o país. Esta proposta ese cadra máis vella que o autogoberno galego. O debate demográfico iniciouse nos anos oitenta, pero para desgraza nosa non se tomou en serio. Logo retomouno Fraga Iribarne unha década despois, pero dun xeito que se podería cualificar de trivial pola forma en que o propuxo. Cando se estivo tantos anos no poder e non resolver o principal problema que lle afecta ao país galego denota cando menos unha certa falta de sensibilidade por parte dos que agora teñen de novo o temón do poder, cando eles non son os que predican precisamente co exemplo.
Desgrazadamente, a batalla da demografía perdeuse hai xa moitos anos e agora e case imposible facerlle fronte. O Goberno galego volveu dar de novo unha apatía xeneralizada nos asuntos que directamente lle afectan a Galicia. O peor de todo é a falta de compromiso e a inseguridade que está a amosar tanto a Xunta coma os seus membros.
Nun ano de poder nótase a ausencia total de proxectos serios. Aí están asuntos coma a Lei de Caixas na que o partido que sustenta o Goberno galego se instalou na indefinición, malia contar con apoio case consensuado do Parlamento galego. Están máis pendentes do que diga Madrid ou do que deixe de dicir. A imaxe que se está a transmitir con estes asuntos de cara ao propio país é pobre. Galicia non é ese país idealizado que tan só está na mente do seu presidente. Pola contra, é unha terra duramente afectada pola crise económica, aínda que ninguén lle nega que é un fenómeno global, pero no que un Goberno autónomo tería algo que dicir e tamén que actuar. Notouse a ausencia dunha idea clara sobre o que está a pasar no tecido social galego, o que segue a ser moi alleo para os actuais dirixentes do país. Un debate non deixa de ser iso, pero dende logo era o máis importante do ano. Pero unha vez que vimos cales foron os seus eixos, non é de estrañar que unha gran maioría dos galegos miren con indiferenza a súa clase gobernante, que vive illada nunha gurgulla mentres a cidadanía toma un camiño distinto coma non podía ser doutro xeito.
0 comentários :
Danos a túa opinión