Prohibicións ao galego en Galicia

Fermín Bouza

Unha nova prohibición lingüística verdadeiramente inquietante (a da inmersión en galego nos colexios das cidades) vai máis aló mesmo da lingua e fálanos dunha certa radicalización da dereita nestas cuestións, prohibición que unida ao novo decreto e a todas as prohibicións e restricións anteriores, móstranos a un PP en Galicia moi afastado do seu medio lingüístico (preto dun 70% dos seus votantes aprenderon o galego como primeira lingua) e moi na liña que se marca desde Madrid-Xénova para estas cousas, que é a de pau e tente teso e leña ao mono até que fale inglés (español neste caso, que xa o fala todo o mundo e non precisa ningún Tontoman que o defenda dos seus terribles acosadores, que non mandan en Galicia neste momento e apenas mandaron catro anos na nosa longa historia).

Esta prohibición é o peche dunha das vías voluntarias e positivas para recuperar o galego na cidade. Tampouco iso. Estamos ante unha dereita moi retro e moi herdeira de moitos factores propios do franquismo que tenta pasar desapercibida nos seus peores vectores ideolóxicos.

Pero en Galicia vese por onde vai e moito máis na orde da lingua, o medio e as políticas públicas asociadas. Como entra no posible que o PP poida gañar en 2012 unhas eleccións xerais, teñan o PNV e CiU en conta estas cousas porque, despois de bloquear o Estatut, acabarán bloqueando onde poidan (Galicia, neste caso) a recuperación das nosas linguas nacionais e periféricas, recoñecidas como tales pola Constitución e os Estatutos.

Póñolles un gráfico da evolución dos falantes do galego (e castelán) de 2003 a 2008, e créanme se lles digo que ese gráfico xa non representa ben a situación actual. Publiquei moito sobre iso, sobre o peso de dous factores: a modernización que vén de fóra coa súa lingua e presión económica e a presión específica da dereita. Entre estas dúas cousas o galego ten os anos contados como lingua viva. Como lingua morta pode durar moitos máis.