RedacciónMañá sábado, 12 de xuño, ás 20:00 horas, no Auditorio Municipal de Cangas (Avda de Lugo s/nº) terá lugar a sesión extraordinaria pública da Real Academia Galega con motivo da recepción como académico de número de Bernardino Graña. O autor de Fins do mundo lerá o seu discurso de ingreso Contos populares e Rosalía, que será respondido en nome da Academia por Ramón Lorenzo Vázquez.
Bernardino Graña Vilar, nacido en Cangas do Morrazo no ano 1932, está considerado como o poeta do mar gracias a obras como o poemaria Profecía do mar (editada en 1966 e que se convertiu nunha icona literaria do país), ingresa na Academia á idade de 77 anos. O interese de Bernardino Graña pola literatura ten a súa raigame de moi novo cando o seu pai lle introduciu o gusto polos textos. O proxenitor, mestre republicano, perdeu a súa praza comezada a Guerra Civil e veuse obrigado a sobrevivir traballando para academias de Ribadavia e Cangas. No curso 1953-1954 da carreira que cursou na Universidade de Santiago de Compostela, gañou o concurso das Festas Minervais con poemas en galego e castelán.
Foi articulista de La Noche e posteriormente de Faro de Vigo. Así mesmo, relacionouse con ilustres persoeiros como Ramón Piñeiro, Otero Pedrayo e Aquilino Iglesias Alvariño. Anos despois, trasladouse a Madrid para estudar Filoloxía Románica. Na capital, formaría o grupo Brais Pinto, publicando o seu primeiro poemario no 1958 (Poema do home que quixo vivir). Pasado o tempo, gañou unha praza como catedrático que o levou a dar clases en varios institutos de España finalizando en Cangas do Morrazo onde se xubilou no ano 1991. Da Asociación de Escritores en Lingua Galega, foi presidente en dúas ocasións, ademais de conseguir o Pedrón de Ouro a mediados dos anos 90. Por parte da Academia, resaltaron o seu labor incansable, a súa dedicación á literatura infantil e o seu traballo no xénero teatral.
Bernardino Graña Vilar, nacido en Cangas do Morrazo no ano 1932, está considerado como o poeta do mar gracias a obras como o poemaria Profecía do mar (editada en 1966 e que se convertiu nunha icona literaria do país), ingresa na Academia á idade de 77 anos. O interese de Bernardino Graña pola literatura ten a súa raigame de moi novo cando o seu pai lle introduciu o gusto polos textos. O proxenitor, mestre republicano, perdeu a súa praza comezada a Guerra Civil e veuse obrigado a sobrevivir traballando para academias de Ribadavia e Cangas. No curso 1953-1954 da carreira que cursou na Universidade de Santiago de Compostela, gañou o concurso das Festas Minervais con poemas en galego e castelán.
Foi articulista de La Noche e posteriormente de Faro de Vigo. Así mesmo, relacionouse con ilustres persoeiros como Ramón Piñeiro, Otero Pedrayo e Aquilino Iglesias Alvariño. Anos despois, trasladouse a Madrid para estudar Filoloxía Románica. Na capital, formaría o grupo Brais Pinto, publicando o seu primeiro poemario no 1958 (Poema do home que quixo vivir). Pasado o tempo, gañou unha praza como catedrático que o levou a dar clases en varios institutos de España finalizando en Cangas do Morrazo onde se xubilou no ano 1991. Da Asociación de Escritores en Lingua Galega, foi presidente en dúas ocasións, ademais de conseguir o Pedrón de Ouro a mediados dos anos 90. Por parte da Academia, resaltaron o seu labor incansable, a súa dedicación á literatura infantil e o seu traballo no xénero teatral.
0 comentários :
Danos a túa opinión