Os resultados electorais en Lugo Antonio Cendán Fraga.-
DÚAS semanas despois dos comicios locais, aínda colea algún aspecto puramente electoral que non deixa de ser sorprendente, sendo un dos casos máis insólitos o novo escenario que se abre na Deputación de Lugo en canto o repartimento dos seus deputados. Na provincia luguesa o partido máis votado foi o PP, co 47 por cento dos sufraxios, seguido do PSdeG con algo máis do 31 e o BNG que superou lixeiramente o 14. A restante porcentaxe foi parar a distintas formacións que non estarán presentes na Corporación Provincial do nordeste.
Non podemos testemuñar con total certeza se alguén fixo ou non unha análise do ocorrido en Lugo, onde socialistas e nacionalistas cunha porcentaxe de votos conxunta inferior en dous puntos en toda a provincia vaian ter maioría absoluta no órgano de goberno provincial. Do mesmo xeito, e por pura lóxica, PSOE e BNG sumaron 3.200 votos menos que o PP, e aínda así os dous grupos teñan 13 dos 25 deputados provinciais electos.
O paradoxo desta curiosa representación política obedece ao anticuado sistema de repartimento de deputados provinciais que se segue a facer por partidos xudiciais, xurdidos da lexislación de 1834. Na provincia de Lugo, todas as súas cabeceiras de partido teñen unha cifra par de deputados, agás A Fonsagrada, onde só se elixe un representante. Nesta demarcación, que está a ser clave para a Deputación lucense, a formación máis votada é a que se leva o deputado en xogo. Neste caso foi para os socialistas, que conseguiron ese escano con pouco máis do 46 por cento dos sufraxios. Pero pola contra, noutros tres partidos xudiciais, Vilalba, Chantada e Monforte, elíxense dous deputados, que debido ao actual sistema electoral case sempre se reparten entre os dous partidos que máis votos acaden. Así, na Terra Chá tanto socialistas coma populares terán cadanseu deputado, malia que o PP superara o 55 por cento dos votos e o PSdeG obtivese só a metade dos sufraxios acadados polos populares. Evidentemente, se cadra, é un caso único no Estado español, pero que debería servir de chamada a reflexión sobre a vixencia das actuais circunscricións electorais que, con todos os respectos, non son as máis axeitadas. Aínda que xa se dera un caso semellante nas eleccións vascas de 1986 e nas catalás de 1999, nas que forzas con máis votos tiveron menos escanos, o que nunca sucedera é que un partido coa práctica maioría absoluta dos votos dun mesmo contorno político xeográfico se vexa relegado a estar na oposición.
© El Correo Gallego (6 de xuño de 2011)
0 comentários :
Danos a túa opinión