Ruíña municipal

Antón Cendán Fraga.- Hai escasos días saltaba á luz pública unha noticia que noutro tempo estaría emprazada na sección de curiosidades de calquera xornal, pero que agora hai que tomala moi en serio. Resulta que o alcalde do concello berciano de Cacabelos decidiu investir unhas pequenas cantidades de diñeiro en xogos de azar para sanear as contas municipais nas que había unha débeda de once millóns de euros, herdados do anterior goberno. É dicir, os nosos conveciños están practicamente na ruína.


Pero por desgraza, non son os únicos. A grave situación económica dos concellos é un mal xeneralizado, de complicada solución. Para saber como se chegou a esta situación hai que buscar a súa orixe. Nos anos de bonanza económica os ingresos de moitos concellos disparáronse grazas aos cartos procedentes das licitacións de obras e da gurgulla inmobiliaria. Incluso, lembramos o caso dun alcalde galego que accedeu ao cargo en 2003 e laiábase de que o seu consistorio tivese unha elevada conta nun banco que estaba sen investir. Todo un exemplo de austeridade e moralidade pública.

Nos anos das vacas gordas dilapidáronse fondos locais para as máis diversas obras. Así, non faltaron campos de fútbol, casas de cultura, auditorios, piscinas municipais, polideportivos e un longo rosario de edificacións que facían a ledicia de calquera cidadán do concello onde se levantaban. Non entanto, en moitos consistorios carecíase dun axeitado servizo de recollida de lixo, de alumeado público ou de saneamento no rural. Evidentemente estas cousas non venden, electoralmente falando e non pasaban de ser detalles nimios.

Agora estamos a ver as consecuencias do que foi un feliz pasado ficticio. As contas, xa non é que non saian, o problema é que é imposible facelas. É moi fácil votarlle a culpa a crise financeira, pero a ninguén lle gusta votar a vista cara atrás e moitos menos nas actuais circunstancias. A bo seguro que a estas alturas a algunha corporación lle gustaría ter unha conta no banco sen investir. Pero, moito nos tememos que iso é pura ciencia ficción. Nos tempos actuais a moitos rexedores e aos seus equipos de goberno tan só lles queda mirar para ese marabilloso auditorio ou polideportivo lamentándose dese tempo pasado que foi mellor ou, coma no caso do de Cacabelos, xogar a bonoloto ou a primitiva. Se cadra hai sorte e pódense sanear as cifras dunha lexislatura. O inconveniente que ten isto último é do pretender vivir coma novos ricos. Así, repetiranse os erros do pasado.