A hamburguesa sintética

Xavier Gómez Santiso*.-

Acaba de sair publicada a noticia en varios medios de comunicación que tras unha ardua investigación de non se sabe canto persoal científico, e de non se sabe cantos centos de miles de euros que costóu o seu financiamento, xa existe carne de vaca a partir de “células madre” de esa especie: a hamburguesa sintética.

¿Pero quen necesita carne de vaca que non sexa de vaca?, pois, igual que acontece cos transxénicos, as grandes corporacións que queren convertir a alimentación humana no seu grande negocio, aínda que sexa a costa de que as persoas que queiran consumir, e polo tanto alimentarse con carne de vaca queden condenadas a facelo con un sucedáneo sintético; producido de unha maneira que ninguén investigóu que consecuencias vai ter para a vida nen para a saúde humana. ¿Non será que quen teña diñeiro suficiente vai seguir comendo carne de vaca de verdade, e que esta alimetación soio é para traer novas exclusións sociáis?.

Todos os productores de carne de vaca de Europa terán entón que pechar as suas explotación, e irse ás listas do paro para que a corporación alimentaria de turno que patente o invento se quede co seu mercado, e os consumidores e consumidoras de carne animal obrigados a consumir carne sintética. Ninguen quere esa carne, soio son eles, os señores da alimentación-negocio os que necesitan que a comamos para encher as suas arcas e satisfacer a sua ambición.

Claro que os argumentos serán os de sempre: a fame no mundo e o medio ambiente, tamén a mesma retaíla de manidos argumentos que usan para os transxénicos, mira ti que casualidade. Soio faltaría que quen comercialice e patente esta carne sexan os mesmos que comercializaron e patentaron os transxénicos.

Decir dende aquí que a fame no mundo é un problema de pobreza e de exclusión, pero non é nunca unha consecuencia da falta de alimentos; dito de outro xeito, a fame non é debida a un problema de productividade, senón a un problema de acceso á terra e aos recursos que se precisan para producir alimentos.

En canto ao medio ambiente o problema é de un modelo productivo intensivo e a costa de agrotóxicos, fito e zoosanitarios, etc; introducidos pola revolución verde dos anos sesenta e que representa cincuenta anos de fracaso agroalimentario.

Queremos reivindicar dende aquí outro modelo productivo respetuoso co medio, que produza partindo dos principios da agroecoloxia, e que produza o que a xente necesita para se alimentar, e que o produza donde e como a xente (os consumidores e consumidoras) o necesitan.

Queremos contrapoñer o modelo de produción que defende a soberanía alimentaria fronte á tiranía que supón o enriquecemento sen escrúpulos das corporacións alimentarias que queren que comamos o que elas queren (venden) e como elas queren.

Non todo o mundo ten que comer hamburguesas, nin siquera carne de vaca. Debemos facer o posible para que todos os pobos do mundo estean ben alimentados sen renunciar a comer o que queiran, o que a sua cultura lles aconselle, ou o que no seu contorno poidan producir. A alimetación non debe ser un negocio.

*Xavier Gómez Santiso pertence ao gabinete de comunicación 

do Sindicato Labrego Galego.