O Certame Literario de Vilalba

Xulio Xiz.-

Non hai moitas cousas nas que un poida dicir que leva involucrado corenta anos. Do mesmo xeito que hai poucas iniciativas, privadas ou públicas, que duren corenta anos, que é moito, moito tempo. Pois resulta que o tempo vai pasando, e unha iniciativa cultural comezada en Vilalba hai trinta e nove anos, ven de cumprir corenta edicións.

Refírome ao Certame Literario do Concello, que se iniciou en vida de Franco, no verán de 1975, e segue vivo, resultando ser o máis antigo de Galicia e un dos de maior prestixio.

Se a tradición poética vilalbesa é máis que secular, de lonxe veñen tamén estes certames, continuadores do Certame Literario da Terra Cha, no que estaban involucrados os concellos da comarca, con centro en Vilalba. Pero houbo un tempo, ao comezo dos anos setenta, que algúns concellos quixeron facelo rotatorio, e un ano cen Guitiriz pero despois morreu.

Entón o Concello de Vilalba decidiu continuar con esta festa literaria en solitario e, ano a ano, levamos corenta, nun certame que ten conseguido un nome propio no calendario cultural galego, é o acto institucional máis relevante vinculado ás festas patronais, e eleva o nivel xa de por si importante do pregón oficial das festas facendo que o pregoeiro –moitas máis veces ca pregoeira- sexa tamén o mantedor da nosa festa literaria.

Se algo lle faltaba ao noso certame para ser o primeiro do país, agora –ademais do sustancioso premio económico- edítanse en libro as obras premiadas, o que é un verdadeiro desideratum no noso panorama cultural.

Cando empezou o certame era concelleira de Cultura Loli Soto. E xa no comezo foron xurados Anxel Fole ou Celestino Fernández de la Vega, Pedro de Llano, Arcadio Lopez Casanova, Carmiña Cacharon ou Carmiña Prieto Rouco.

Dos corenta anos, fun vocal o primeiro certame, e secretario todos os demais, menos aquel no que fun mantedor do Certame e pregoeiro das festas. Para min é un vencello importante con Vilalba e a súa cultura. Para Vilalba é algo que non pode morrer, e que debe durar sempre.