Miguel Barrera.- Hoxe estamos no 14 de abril e no romper da primavera o cabodano da proclamación
da República xurde na memoria colectiva con maior ou menor forza, pero sempre
será memoria. Recoméndovos a lectura do xornal “Faro Villalbés” (periódico
quincenal, paladín de “Organización Republicana Agraria).
Permitídeme recomendarvos tamén unha ollada de cando en vez que, cos tempos
que corren, paréceme do máis acertado. A poesía ten unha permanencia e un protagonismo salientable. Como é de
supoñer, a presenza de Carmiña Prieto Rouco é tan constante como interesante a
evolución do seu proceso creativo.
O primeiro número do xornal (Vilalba, 20 de xaneiro de 1932) da novas do
estreo da zarzuela “Traidores Celos” o día 27 de decembro no “Teatro Villalbés”
e aparece un primeiro poema esperanzador co título de “Ano Novo”, daquela a poeta acababa de cumprir
32 años.
Coido que en case todos os números do xornal a presenza da autora
vilalbesa, e Cantora de Terra Cha (creo que o alcume é obra de Xulio Xiz) é
permanente, tanto en galego como en castelán. Tamén outros autores deixaron pegadas cos seus versos, xa identificándose
co seu nome ou baixo seudónimo. Dos máis
salientables J. Pérez Yáñez, Daniel Carballido Díaz, Alfonso de Guizán (que no
número 22 do 30 de xaneiro de 1933 publica un precioso soneto “para Encarnación
Cabarcos Orosa, semilla y buena como un amor, y hermosa cual un poema de
Verlaine”; non será esta a súa única xoia), Antonio Quintela Ferreiro, Jesús
Colmar Rodríguez (mestre nacional de Corbelle) entre outros; algún deles
colaboradores doutras vilas (Viveiro, Barreiros, Mondoñedo), e insignes como
Ramón Cabanillas, Salvador Rueda e Curros Enríquez.
Dos que escribiron baixo seudónimo atópanse Caballero de Venus, Celso
D´ounes, Juan del Pueblo, E.A.E (cun poema “para la simpática y bella señorita de
Sancobad, Lolita Portela Fuentes), Seralliv, Cantor e Salvador Golpe.
Destes poetas esquecidos o que garda para min unha enigmática presenza é o
poeta que escribe baixo o pseudónimo de “El Caballero de Venus” en especial
seus poemas enchidos de melancolía. Penso que o poeta pode ter sido un emigrado que enviaba as producións dende
ultramar, xa que evoca de forma constante a lonxanía, os amigos doutro tempo, o
amor ansiado. Houbo un tempo que pensei que podía ser un heterónimo de Carmiña,
pero rexeiteinos de contado (non investiguei moito por certo, pero un deixa que
o miolo goce imaxinando a tona dos
personaxes a través do feixe de versos que nos deixou).
“El Caballero de Venus” remata a súa produción literaria no terceiro ano do
Faro Villalbés, no número 48, un 14 de abril de 1934.
Permitídeme que vos traslade estes últimos versos. Lembro que foi Pepe
Chao, nunha das súas clases maxistrais no Instituto de Vilalba, quen levoume a oír
por vez primeira: “aqueles pobos que non coñecen o seu pasado, están condenados
a repetilo”.
Versos de un loco
14 DE ABRIL
La gente por la calle, lector se apiña
conmemorando un día republicano,
aqueste que lejos… buen ciudadano:
¡hace hoy tres años justos nació la “niña”!
Bajo certera guía
del gran Azaña
vestida y arropada fue caminando,
dando pan a los pobres que iban formando
las legiones hambrientas de nuestra España.
Más los tiempos
cambiaron ¡prole infinita!
y subieron por “gracias” electorales,
en abrazos de derechas y radicales
que hoy en día se mantienen de agua bendita…
Y así, formando
el “colmo” como en la China,
marchan nuestros magnates, nuevos ascetas,
entre “abrazos y besos” de los fas…cetas,
en medio de la calma santa y divina.
¡Cómo cambian los
tiempos, señor! Los seres
de falda del cristiano son los sicarios
y serán del Estado los “funcionarios”
por ejercer funciones de mercaderes…
Pues…, 14 de
abril, tú no has cambiado,
un 14 de abril eres parlero,
hogaño hay algo más que “lo del clero”
sentidas añoranzas del pasado…
Tú nos traes un
aire casquivano
que te dieron los otros y este “humo”;
sed más laico otra vez, menos frailuno,
¡y un 14 de abril republicano!
………………………………………………….
España jubilosa hoy conmemora sus tres años de vida republicana,
salvada por Don Ale…- su perla indiana – y en júbilo de abril, España llora.
El Caballero de Venus
0 comentários :
Danos a túa opinión