Dereito de pernada

Iago. D. Castro

Un amábel lector d´A Voz de Vilalba remíteme esta fotografía tomada o pasado mércores a carón do Centro Social de Vilalba. Acompáñaa esta explicación: "Este, se non estou equivocado, é un dos automóbiles que o Concello mercou hai pouco tempo para uso e disfrute do señor alcalde e máis do concelleiro con adicación exclusiva. É habitual velos estacionados en calquera sitio, pero isto, que non é a primeira vez que pasa, é demasiado."

O noso lector, aqueixado segundo comenta dunha discapacidade, aínda que non conduce nin ten coche, cre que é unha boa mostra da nula importancia que se lle dá no noso pobo á integración das persoas como el. É verdade que as barreiras de todo tipo que hai en Vilalba dificultan enormemente a mobilidade non só aos discapacitados, senón tamén ás nais con carriños ou aos maiores con dificultades físicas.

Pero eu creo que a cuestión vai máis alá. Que unha autoridade pública encargada de cumprir e facer cumprir as leis use un lugar reservado para persoas con discapacidade é unha total falta de respecto, unha burla e un desprezo polas máis elementais normas de urbanidade. Lembra, se acaso, ao dereito de pernada dos señores feudais, ao "ordeno y mando" de épocas non tan lonxanas. Que esteamos afeitos non quere dicir que debamos tolerar estas condutas.

Sería desexábel, cando menos, que algunhas persoas públicas traten, como mínimo, de gardar as formas. E tamén que máis cidadáns, os que na súa inmensa maioría abominan de certas atitudes, máis alá da súa maneira de pensar, denuncien estes comportamentos.

iago.d.castro[arroba]hotmail.com