Antón BaamondeGalicia está perdendo peso demográfico a cada paso. A participación do seu PIB no total estatal está en pleno proceso de redución en lóxica coherencia co seu menor índice de crecemento. O novo modelo irá quitándolle parte do financiamento que ata agora lle correspondía -e que facilitou investimentos irresponsables por parte de gobernos mediocres-, e cabe tamén que perda as súas institucións financeiras -tal vez Caixa Galicia acabe sendo unha sucursal de Caja Madrid, en perfecta metáfora de por onde van os tiros-. Ademais, está no camiño de disolver os principais trazos da súa identidade histórica -incluído o lingüístico- e a indiferenza social avala a ausencia dunha discusión sobre un novo estatuto que puidera intentar limar algún destes aspectos.
Como o que avisa non é traidor, anuncio: de todo iso infírese que estamos ao comezo dunha inflexión. Galicia parece estar cruzando unha liña que a conducirá a converterse no bo tipo de comunidade autónoma, vista dende os ollos de El Mundo e tutti quanti: a que asume a súa condición de provincia sen maiores complexos ou prexuízos. Nos primeiros tempos da democracia o feito de ter aprobado, nas difíciles condicións da guerra, un Estatuto de Autonomía, validaba a súa condición de nacionalidade histórica e dáballa argumentos a aqueles que impediron que se aprobase o chamado Estatuto da aldraxe. Galicia, aínda con menos forza, parecía que podía ir no mesmo cesto que Cataluña ou o País Vasco.
Esa ilusión parece estar desvanecéndose. Nas condicións de hoxe teñen aparecido novos actores -Madrid, Andalucía, Valencia- que reducen o seu peso político. O PP de Galicia, o principal partido do país, renunciou a ser a CiU galega para converterse nunha versión sen matices de Génova, 13. O principal periódico do país recorre similar camiño e a opinión pública e os últimos resultados electorais non parecen desconformes con esa orientación global. Todo parece conformar unha imaxe coherente.
Como o que avisa non é traidor, anuncio: de todo iso infírese que estamos ao comezo dunha inflexión. Galicia parece estar cruzando unha liña que a conducirá a converterse no bo tipo de comunidade autónoma, vista dende os ollos de El Mundo e tutti quanti: a que asume a súa condición de provincia sen maiores complexos ou prexuízos. Nos primeiros tempos da democracia o feito de ter aprobado, nas difíciles condicións da guerra, un Estatuto de Autonomía, validaba a súa condición de nacionalidade histórica e dáballa argumentos a aqueles que impediron que se aprobase o chamado Estatuto da aldraxe. Galicia, aínda con menos forza, parecía que podía ir no mesmo cesto que Cataluña ou o País Vasco.
Esa ilusión parece estar desvanecéndose. Nas condicións de hoxe teñen aparecido novos actores -Madrid, Andalucía, Valencia- que reducen o seu peso político. O PP de Galicia, o principal partido do país, renunciou a ser a CiU galega para converterse nunha versión sen matices de Génova, 13. O principal periódico do país recorre similar camiño e a opinión pública e os últimos resultados electorais non parecen desconformes con esa orientación global. Todo parece conformar unha imaxe coherente.
0 comentários :
Danos a túa opinión