A democracia en Gamonal

Bruno Marcos.-

Segundo se mire agora todo é susceptible de ser democrático ou antidemocrático. Para uns as algaradas, con roturas de caixeiros e escaparates varios, con queima de colectores de lixo e outras pequenas proezas destrutivas, son o súmmum da acción demócrata, a mesma voz pura e destilada do pobo e, para outros, son atentados como os atentados de verdade con bombas e vítimas.

Para uns e outros os de en fronte son os antidemócratas, os fascistas e até nazis, porque non pensan como eles e canto máis poder tense máis fascista se é. No momento no que os sublevados de Gamonal deteñen a obra polas malas, empodéranse e un comeza a preguntarse se, coa súa forza de protesta, non estarán a esmagar a quen lles gustaba o bulevar e a toda esa maioría que din votou ao PP nese barrio nas últimas eleccións nas que o famoso bulevar figuraba como xa proxecto.

Os de Gamonal tiveron os seus minutos de gloria aínda que a súa reivindicación de que non se lles mellore a rúa non haxa quen a entenda. Pero claro, hai que ir un pouco máis aló da máxima de Ortega, un é un e as súas contradicións, e Gamonal, polo que contan de que é como o Vallecas de Burgos, non vai andar indixente delas.

Un edil doutra provincia xa pediu unha gamonalada para a súa urbe e a recado que os avistadores anden xa polo barrio para fichar de entre os insurrectos de arrabalde futuras figuras da política redentorista.

Os veciños, pola súa banda, fan unha colecta para sacar do talego aos rompecousas e, se cadra, daranlles unha bolsa para perfeccionarse. Mentres un, no seu sofá, medio durmido, pensa en que ocorrerá cando veñan os antidemócratas de verdade, os fascistas e até os nazis; pensa se, en realidade, xa volveron, ou se, talvez, non se foron nunca, ou que, realmente, os antidemócratas somos case todos, cada un na medida das súas posibilidades.

16 de xan. de 2014

0 comentários :

Danos a túa opinión